Wyk!

Ek dog daai Sondagaand blues ding was uit my lewe uit. Staan mos op die rand van trou en alles... Lyk my 'n mens moet enkellopend wees om Sondagaand blues te hê, aangesien ek dit vyf jaar laas gehad het. Net leemtes en holtes veroorsaak Sondagaand blues, die ander worries van die lewe kan mens enige dag oor bekommerd wees, maar Sondagaande kan mens lekker dink oor wat nie meer daar is nie (ek skat dit hoef nie noodwendig 'n meisie/ou te wees nie). Snaaks om te dink hoe mense hulself in mekaar se lewens in weef. Interpenetrerende netwerk soos ons in die polimeerwetenskap sê. Dan, ewe skielik, is al daai gemeenskaplike plekke leeg. Net so.

Gelukkig het ek 'n nuwe bron van girls ontdek. Ons tipe meisies. Ons mense. Dominee se mense. Ek stel deesdae my Foxtel (Oz se weergawe van DSTV) in op die Country Music Channel. Ek het altyd gedog die country scene bestaan uit dungaree-draende, banjo-slaende, viool-spelende, fluitende, jillende rednecks sonder tande (of 'n bek vol swart tande) waar die gemiddelde meisie se pa en broer dieselfde man is. Maar nee! Gesonde rock klanke (dit wat hulle speel in elk geval). Gesonde mense wat gesond eet, wat gesonde klanke maak, almal kan ghitaar speel en bulkalwers vang met toue. Ek is seker die gier sal oorwaai voordat ek vir my 'n cowboy-hoed gaan koop. Lekker tunes - probeer dit voor julle my oordeel.

Terug na die onderwerp. Gelukkig is ek 'n slim man wat kan dink oor dinge. As die blues slaan, moet 'n mens maar bereid wees om die regte ding te doen - gaan dink oor hoekom die dinge gebeur het. Die redes. Dan kom mens vinnig agter dat 'n mens geneig is om net die goeie dinge te onthou en dus word hulle gemis. Selfs as ek die beste van my vorige twee girls vat en saamsit in 'n gelukspastei as't ware, kort daar nog so 'n knippie sout, 'n ektra naeltjie en nog so tien minute in die oond. So voertsek blues, ek weet wat ek doen.